فاطمه معزي

سرلشکر حسن پاکروان فرزند فتح‌الله در سال 1290ش در تهران متولد شد و پس از پايان تحصيلات متوسطه براي فراگيري فنون نظامي به فرانسه رفت و از دانشکده افسري پواتيه و فونتن بلو فارغ‌التحصيل شد. در 1312 به ايران بازگشت و تا سال 1320 به تدريس در دانشگاه افسري مشغول بود. پس از شهريور 1320 تا 1328 به فرماندهي پادگان بوشهر و به سمت افسري انتظامات بنادر جنوب منصوب شد. سپس در 1338 به وابستگي نظامي ايران در پاکستان مأمور شد و در 1330 به ايران بازگشت. او از 1330 تا 1333 رياست رکن دوم ستاد ارتش را برعهده داشت و سپس در 1334 با درجه سرتيپي به عنوان وابسته نظامي به هند رفت. پاکروان در 1334 فرماندهي مرزباني کل کشور را به عهده گرفت و پس از تأسيس سازمان امنيت و اطلاعات کشور (ساواک) در 1335 به رياست سپهبد بختيار، به معاونت وي منصوب شد. از 1339 تا 1343 رياست ساواک را برعهده گرفت.

از حوادث دوره رياست وي بر ساواک سرکوب قيام 15 خرداد و دستگيري امام خميني بود، پس از آنکه نيروهاي مذهبي به حکومت فشار وارد کردند پاکروان به ديدار امام خميني در پادگان عشرت‌آباد شتافت و دستور آزادي ايشان را صادر کرد. در آبان 1343 پس از سخنراني شديداللحن امام در قم عليه کاپيتولاسيون، سرلشکر پاکروان مأمور تبعيد امام به ترکيه شد. پس از ترور منصور و روي کار آمدن دولت اميرعباس هويدا، پاکروان از رياست ساواک برکنار و به وزارت اطلاعات منصوب شد. او اين سمت را تا 1345 حفظ کرد، اين آخرين پست اطلاعاتي وي بود. از 1345 تا 1348 سفير ايران در پاکستان و از 1348 تا 1352 سفير ايران در فرانسه بود.

 پس از بازگشت از 1352 تا 1356 به بازرسي شاهنشاهي منصوب شد و از 1356 تا بهمن 1357 مشاور و سرپرست امور مالي وزارت دربار بود. پس از پيروزي انقلاب در ايران ماند، سپس دستگير، محاکمه و در فروردين 1358 اعدام شد.