معرفي بناهاي
تاريخي مربوط به زنان
تاشي
خاتون (طاشي خاتون)، باني آستانه شاهچراغ (ع) همسر
اميرجلال‌الدين مسعود شاه اينجو. وي از زنان خيّر و نيكوكار
شيراز در قرن هشتم هجري بود. او با علماء و شعراي فارس در
ارتباط بود و از ايشان نيز حمايت مي‌كرد. بناي مقبره امامزاده
احمد بن موسي بن جعفر (ع) مشهور به شاهچراغ، كه به مرور ايام
در حال تخريب بود، بنابه دستور و حمايت او، مرمت شده، قبه‌اي
هم بر آن ساخت كه همچنان باقي است.
وي همچنين مدرسه‌اي در جنب بقعه
ايجاد نمود و در آن از عده‌اي از علماء و عرفا دعوت نمود كه به
تدريس و بحث و فحص مشغول باشند. تاشي خاتون چندين قريه در
ميمند فارس را براي مخارج مدرسه وقف نموده كه از درآمد آنها از
مسافرين و زوار نيز پذيرايي مي‌شد. تاشي خاتون در سال 750ق
وفات يافت و بنابه وصيت خود در بقعه‌اي مجاور شاهچراغ دفن شد
كه در حال حاضر اثري از آن موجود نمي‌باشد.
گفته مي‌شود كه تاشي خاتون طبع
رواني در شعر نيز داشت و اشعاري از وي به جا مانده است. اين
چند بيت به او نسبت داده مي‌شود.
درده به من اي ساقي زان مي دو سه
پيمانه كز سوز درون گويم شعري دو سه مستانه
خواهم كه در اين مستي خود نيز روم از
ياد غير از تو نماند كس نه خويش و نه بيگانه
از عشق رخ جانان گشته است جهان
حيران مستانه سخن گويد اين عاشق ديوانـــــــــــه
|
