در دهه موقوفات (دهه اول صفر) برپايي مجالس عزا برعهده اوقاف است و دهه آخر اهالي محل به اقامه عزاي سيدالشهداء(ع) مبادرت مي‌كنند. ضمنآ هر شب پنجشنبه مراسم سينه‌زنيِ يك دستي در حسينيه منعقد بوده و حضار اطعام مي‌شوند.

زمينه‌خواني و سينه‌زني يك‌دستي سبكي قديمي و خاص تهرانيهاست و با اشعاري كه با نُتهاي تركيبي سنتي شكل گرفته و ريتم خاص خودش را دارد خوانده مي‌شود. اين نوع عزاداري در بين اهالي ري و سه‌راه سيروس ريشه كهني دارد. مبدع سبك زمينه‌خواني مشكين بابا بود. ايشان يك دوره‌اي نقّال بوده و سپس از ذاكرين حضرت سيدالشهداء شد. او از ساكنان امامزاده يحيي بود و اشعارش را خيلي از كساني كه ذاكر هستند مي‌خوانند. مشكين بابا سخنوري فوق‌العاده بوده چند صد خط شعر در سهراب‌كشي دارد كه باارزش است. چاووشي معروف «هر كه دارد هوس كرببلا بسم‌الله» از اوست. از وعاظ دائمي اين تكيه حاج شيخ ابراهيم مظفريان بود كه در سخنراني خود به مثنوي استشهاد مي‌كرد. آقاي كمالي سبزواري هم در اين مجلس وعظ مي‌كردند.

در سالهاي بعد آقاي شيخ حسن لاهوتي، آقاسيد اسماعيل شفيعي و شيخ احمد كافي نيز در اينجا منبر مي‌رفتند. مرحوم سيد جعفر امامي برادر سيد حسين امامي (فدائيان اسلام) نيز از سخنرانان اين حسينيه بود. حسينيه يك مرشد بزرگ هم داشت كه مرشد باقر روشندل (معمار) عصار بود.

از ذاكرين ابا عبدالله(ع) حاج احمد صالح شاعر و مداح، مرشد اكبر روشندل، مرشد محمود قزويني، مرشد همايون صفت، مرشد حسين، مرشد رجب كه سينه‌اش درياي شعر بود، آقا ميرزا غلامعلي حقيقت كه سخنوري برجسته هم بوده در راديو و قهوه‌خانه‌ها شاهنامه‌خواني هم مي‌كرد و شهرت داشت. مرشد رضا تابش ‌اكبري شاعر و مرشد صفاي تويسركاني كه كليات اشعارش تحت عنوان اشك شمع چاپ شده است در اين حسينيه ذكر اهلبيت (عليهم‌السلام) مي‌كردند.

لازم به ذكر است كه در ايران سينه زدن دو دستي رايج نبوده، مداحي هم به شكل فعلي نبوده، پامنبري بوده و روضه‌خوان كه ضمن روضه احكام هم مي‌گفت؛ تا اينكه شيخ مرزوق كربلايي سينه زدن به شكل فعلي را رواج داد.

به قول برخي از مداحان قديمي نظير حاج محمد طلاچي در قديم كنار سقاخانه‌هاي تهران در يك ساعت خاصي، شبهاي جمعه رسم بوده مداحان و شعرا مي‌آمدند توسل مي‌جستند به اهل بيت و ايستاده با يك دست سينه مي‌زدند و از روي بياض، شعر و نوحه ¹ مي‌خواندند. سقاخانه نوروزخان نمونه‌اي از يك پاتوق براي سينه‌زني و تجمع شعراي قديمي بوده و شعرا هر شعري كه مي‌سرودند مي‌آمدند اينجا ارائه مي‌دادند.

از جمله كساني كه در آن زمان مداحي مي‌كردند حاج ابوك عرب بود كه ايشان سابقه‌اش از حاجي مرزوق بالاتر بوده، ايشان در سينه‌زني يك دستي خيلي استاد بوده و شاگرد داشته. بعد حاجي مرزوق مي‌آيند به ايران سينه‌زني دو دستي را رواج مي‌دهند.

همان‌طور كه ذكر شد در آن زمان زمينه‌خواني در مراسم عزا رواج داشت و از شعرايي كه در شعر زمينه‌خواني يد طولايي دارند، مرحوم خاكي و مرحوم مشكين‌بابا ² بودند. ايشان در تهران بوده همدوره عارف قزويني است. از مرحوم خائف نيز در زمينه‌خواني شعر وجود دارد. مرحوم خاشع، مرشد قاسم، مرشد اسدالله پدر مرشد قاسم در تهران، مرحوم محمود نجفي پدر حاج شيخ محمود نجفي بودند (در مراسم سينه‌زني يك دستي تهران قديم سابقه دارند).

يك نمونه از اين شعرها كه به نام حضرت علي‌اكبر(ع) مرحوم خاضع (مرشد اسدالله) مي‌خوانده اين است:

عجب گلي روزگار ز دست ليلي گرفت       كه تا قيا گلاب ز چشم زهرا گرفت 

 

تعدادي از اعضاي حسينيه که دارفارني را وداع گفته‌اند	هيئت جوانان مسجد جامع (بين‌الحرمين)	هيئت صنف آهن‌کوب و خرپاکوب
هيئت صنف آهن‌کوب، 1350 شمسي	هيئت صنف آهن‌کوب	هيئت محلي جوانان مسجد جامع، حدود 60 سال پيش

_______________________________

1. نوحه‌ها در دفترچه‌هايي به نام دستک نوحه يا بياض نوشته مي‌شد و مداح از روي آن مي‌خواند.

2. حاج حسين بابا متخلص به (مشكين) از دوستداران اهل بيت (ع) در شهر قزوين بود كه حدود يكصد سال پيش براي رونق مجالس عزاداري حضرت اباعبدالله(ع) دست به ابتكار جالبي زد و با ابداع سبكي كه معروفبه زمينه‌خواني شد تحولي در سبك عزاداري به وجود آورد. در سبك زمينه‌خواني مداح نوحه خود را در يكي از دستگاههاي موسيقي مانند سه‌‌گاه ـ چهارگاه ـ بيات ترك و... شروع كرده در همان دستگاه به پايان مي‌رساند. مرحوم مشكين با سرودن شعرهايي در دستگاههاي موسيقي اين سبك را بنيان گذاشت. هر نوحه شرح حال كامل يكي از شهداي كربلا يا ائمه معصوميه بود كه با استناد به مقاتل و احاديث و روايات صحيح نظير لهوف ابن طاووس و منتهي‌الآمال سروده مي‌شد. مشكين از دوستان عارف قزويني بود و از او در ابداع اين سبك كمك گرفت. با آمدن مشكين به تهران و استقبال پرشوري كه از طرف مداحان و سخنوران و سردم‌خوانان آن زمان درتهران و شهرري از او شد. مدتي بعد اين سبك در تهران و ري رواج و رونق يافت. مداحي مي‌توانست نوحه‌هاي زمينه‌خواني را بخواند كه با دستگاهها و رديفهاي آوازي آشنايي و تسلط داشته باشد. مشكين در قالب غزل، قصيده، مسمّط، رباعي و نوحه‌هاي زمينه‌خواني سروده‌هاي زيبايي دارد كه توسط مداحان در مجالس خوانده مي‌شد. از شاگردان مشكين مي‌توان از حسينعلي معروف به حسينعلي آتش‌انداز، حاج آقا رضا خوش‌نويس نام برد. مرحوم مبهوت، مرحوم خاكي، مرحوم مفلوك، مرحوم مشفق، مرحوم حاج احمد صالح، حاج ابراهيم ذوالفقاري متخلص به (حجت) از جمله كساني بودند كه در اين سبك شعر سروده مداحي مي‌كردند.