بلاجويان دشت کربلايي

کجاييد اي سبکروحان عاشق؟

پرنده‌تر ز مرغان هوايي!

کجاييد اي ز جان و جا رهيده؟

کسي مر عقل را گويد: «کجايي»؟

کجاييد اي در زندان شکسته؟

بداده وامداران را رهايي!

کجاييد اي در مخزن گشاده؟

کجاييد، اي نواي بينوايي؟

در آن بحريد کاين عالم کف اوست

زماني بيش داريد آشنايي

کف درياست صورتهاي عالم

ز کف بگذر، اگر اهل صفايي

برآ، اي شمس تبريزي، ز مشرق

که اصل ِ اصل ِ اصل ِ هر ضيايي

                        (مولانا)