اين ضرب‌المثل كنايه از در معرض خطر قرار گرفتن و عاقبت كار را نسنجيدن است. مطلب از اين قرار است كه در گذشته گاهي براي تنبيه كردن افراد از آنان خورشت، آبگوشت، كباب و ديگر اغذيه تهيه مي كردند. براي نمونه به اختصار به چند مورد مي‌پردازيم:

به نقل از عالم‌آراي عباسي، شاه اسماعيل اول فرمان داد مرادبيك را زنده زنده كباب كردند و خوردند.

آبگوشت حاج ابراهيم كلانتر نيز معروف است. فتحعلي شاه وي را زنده زنده در ديگ انداخت و آبگوشت تهيه كرد.

نقل است در ماجراي قحطي نان، ظل‌السلطان چند تن از نانوايان را در ديگ انداخت و دستور داد از آب آن تريد كنند و بخورند.

اين موارد مختص ايران نبوده است، مثلاً در مصر، نازلي (دختر نخستين خديو مصر) كه از توجه شوهرش به كنيز برآشفته بود براي ناهار شوهر از سر كنيز كوفته برنجي درست كرد (در سرش برنج ريخت) بالاي اجاق نهاد و بعد از طبخ از شوهرش پذيرايي كرد.

به هر حال اين ضرب‌المثل مربوط به زماني است كه از گوشت انسان اغذيه تهيه مي‌كردند.