كودتاي سوم اسفند 1299 سر آغازي بر يك جريان جديد سياسي در ايران بود. جريان سياسي اي كه پشت سر آن استعمار شبه مدرن انگليسي قرار داشت. چرا شبه مدرن چون ديگر استعمار كهنه انگليسي جايي براي اجرا نداشت. حضور شوروي بلشويك كه در عرصه سياسي و تبلغياتي حرفهاي زيادي براي گفتن داشت به جاي رژيم پوسيده تزاري منشأ اين سياست جديد بود.

شب دوم حوت نيروهاي تقويت شده قزاق به فرماندهي رضاخان وارد تهران شدند. روز سوم حوت اعلام حكومت نظامي شد. سيد ضياءالدين طباطبايي به رياست الوزرايي انتخاب شد. به اين ترتيب دو بازوي سياسي و نظامي در كنار هم حافظ منافع سياسي استعمار جديد شدند.

اين حكومت سه ماهه مستعجل در نوع خود بي نظير بود. حساب و كتابي به اعمال آن متصور نبود. مجلسي نيز نبود كه بر كارهاي آن اعمال نظر كند. قدرت، قدرت مطلقه بود. كل بودجه مملكتي در حالتي استثنايي در اختيار سيد ضياء و رضا خان سردار سپه قرار گرفت. اين دو بازو سر انجام در چهارم خرداد 1300 از هم جدا شدند. البته بال سياسي آن سيد ضياء مجبور به استعفا شد. وي تحت الحفظ از ايران تبعيد شد و متحد وي يعني رضا خان قدرتي مضاعف يافت. خط سير تبعيد سيد ضياء خوزستان و بصره بود. نخست وزير جديد يعني قوام السلطنه زنداني پيشين سيد ضياء حكم به تحقيق و تفحص از سيد ضياء داد. حكم تحقيق نيز درباره مصارف مالي اي بود كه سيد ضياء در طول كابينه خود خرج كرده بود و هيچ گونه مدركي نيز بر جاي نگذاشته بود. نماينده دولت در بصره به سيد ضياء رسيد و از پولهاي خرج شده و مدارك آن از سيد ضياء سؤال كرد. جوابهاي سيد ضياء سر بالا و نامفهوم بود. دولت تكليف يكصد و بيست هزار تومان برداشت بي حساب سيد ضياء  را مي پرسيد و وي آن را حواله به اشخاص ديگري داد و تنها جواب وي اين بود كه " براي مصالح دولت كشف مبادي مخارج را مقتضي نمي داند بگويد".

در بازپرسي دوم هم نماينده دولت اطلاع بيشتري كسب نمي كند و سيد ضياء همان جواب قبل را مي دهد. چند روز بعد سيد ضياء به فلسطين حركت مي كند و بيست سال بعد پس از تبعيد رضا شاه از ايران با كبكبه و دبدبه بدون جوابگويي درباره مخارج كابينه سياهش به ايران باز مي گردد.

اسناد بازجويي سيد ضياء را با هم مي خوانيم: