» قتل پسر جعفرخان بیات

پيمان صفردوست

پسر به جای پدر

حتماً این ضرب‌المثل رو شنیدین که میگن «فلانی دستش به خر نمی‌رسید، پالونش رو می‌زد». حکایت لشکرکشی فتحعلی شاه به نیشابور هم یه چیزی شبیه همین بود.

تو تاریخ اومده که وقتی فتحعلی ‌شاه قاجار تو لشکرکشی به قسمتهای شرقی ایران، به نیشابور رسید، خواست حاکم اونجا رو هم مطیع کنه. امّا جعفرخان بیات حاکم نیشابور هم زرنگی کرد و همین که شستش خبردار شد اوضاع از چه قراره، دروازه‌‌های قلعۀ نیشابور رو بست و شاه قاجار رو راه نداد.

پادشاه هم که تیرش به سنگ خورده بود و حسابی حالش گرفته شده بود، دستور داد تا افراد سپاهش بریزن تو شهر و اطراف نیشابور و عوض یه‌دستی زدن جعفرخان به فتحعلی شاه رو از مردم در بیارن. تو همین گیر و دار پسر جعفرخان بیات که هنوز یه نوجون بود، گیر سپاه شاه قاجار افتاد. شاه که هنوز دلش خنک نشده بود دستور داد، پسر جعفرخان رو بِبَرن جلو حصار قلعه و سرش رو جلو چشم پدرش بِبُرن.

پسر جعفرخان رو آوردن جلوی دیوار قلعۀ نیشابور و از پدرش خواستن که تسلیم بشه، ولی فایده نداشت. سربازهای شاه قاجار هم بدون معطّلی سر پسر بیچاره رو، فقط به خاطر اینکه پدرش تسلیم شاه نشده بود گوش تا گوش بریدن.

البته یه کم بعد جعفرخان تسلیم شد و اظهار پشیمونی کرد. شاه هم از تقصیرش گذشت ولی این وسط کلی از مردم نیشابور از جمله پسر خود جعفرخان بودن که به خاطر دعوای دو نفر دیگه سر یه وجب خاک جونشون رو از دست دادن.