محمدعلي صفاري

      در پانزدهم بهمن 1327 موقعي كه شاه در مقابل آمفي تئاتر دانشكده حقوق مورد اصابت چند گلوله واقع شد، صفاري رئيس شهرباني بود و به ضارب تيراندازي كرد و او را از پاي درآورد.

       صفاري يك بار ديگر هم رئيس شهرباني شد، بعد به استانداري مازندران منصوب گرديد، مدتي هم شهردار تهران شد، او در ادوار هيجدهم، نوزدهم و بيستم وكيل مجلس شوراي ملي بود. پس از انحلال مجلس بيستم، به استانداري خوزستان برگزيده شد و چندي بعد تغيير سمت داد و به استانداري آذربايجان ماموريت يافت و بعد مجدداً شهردار تهران گرديد. او مجموعاً دو بار رئيس شهرباني، دو بار شهردار تهران، سه دوره نماينده مجلس شوراي ملي، سه بار استاندار، و سه دوره سناتور بود. صفاري در مدت 60 سال مصدر كارهاي مهم بود و در تمام دولتها حضور داشت.

     صفاري به زبانهاي فرانسه و روسي تسلط داشت. وي به كشورهاي شوروي، ايتاليا، فرانسه، بلژيك، يوگسلاوي، هلند، چين ملي، هنگ كنگ، سيام، ويتنام جنوبي، عراق، سوريه، لبنان، اردن، حجاز، اطريش، سوئيس و انگلستان سفر كرد. مناصب ديگر او عبارت است از: رياست شعبه دوم ركن يكم ستاد ارتش، رياست محاسبات مخصوص شاهنشاهي، فرمانداري نظامي گرگان، فرمانداري شهسوار، مديركل كارگزيني و انتظامات وزارت كشور، مديركل غله و نان در وزارت دارايي، رئيس قسمت انحصارهاي كشاورزي در موقع جنگ، رئيس هيئت مديره شيلات ايران، مديركل منع احتكار در زمان جنگ بين‏الملل دوم.

     امتيازات : داراي نشان درجه 2 همايون، نشان درجه 2 تاج، مدال تاجگذاري، نشان لياقت، نشان درجه يك پاس، نشان آذرآبادگان، نشان كوكب الدري از اردن، نشان رافدين از عراق و سه قطعه نشان ورزشي درجه 1.

      تاليفات : تاريخ خان گيلان در علل سقوط خان احمد آخرين سلطان محلي سلسله كيائيه، لكه‏هاي سياه يا قربانيهاي محيط (رمان ادبي)، در چنگال اهريمن مستحفظ راه، يادداشتهاي مسافرت روسيه، ايتاليا، يوگسلاوي و خاوردور، مقالات ادبي در جرايد و شرح زندگي خان احمد گيلاني.

صفاري در سال 1367 در تهران درگذشت.