روزنامة “ مفرح ‏القلوب “ در بندر كراچي هندوستان به زبان فارسي تاسيس و به صورت هفتگي منتشر مي‏شد و انتشار آن مدت مديدي، حدوداً سي سال ادامه يافت. آغاز تاسيس آن ظاهراً سال 1272 هـ .ق. بود كه تا حدود سال 1302 هـ .ق. ادامه داشت و در زبانهاي مختلف، ناشر آن تغيير كرد و من‏جمله از اوايل تاسيس تا مدتي “ محمد شفيع “ و سپس “ ميرزا محمدجعفر“ و “ ميرزا محمدصادق مشهدي“ ــ كنسول ايران در كراچي ــ متصدي انتشار روزنامه بودند. در اكثر شماره‏ها، اين عبارت در انتهاي صفحه آخر هر شماره چاپ شده است: “ مالك و مهتمم اين اخبارنامه مفرح‏القلوب كراچي و مطبع‏اش ميرزا محمد شفيع، خلف “مرحوم ميرزا“ مخلص عليست.
عنوان روزنامه به خط نسخ در مربعي نوشته شده و اطراف آن اين اشعار درج گرديده:
“ اي نام تو راحت دل و جان سرمايه فرخت فراوان
هر سبزه كه از زمين برآيد بر وحدت تو زبان گشايد
نامت چو مفرح‏القلوب است فرخنده كسي كه دل به تو بست
كاري كه بر توكل تو كردم ابتدا يا رب به فضل خويش رسانش به انتها

در زير عنوان مطالب مختلفي آمده ازجمله: “ تاريخ انتشار و تفصيل قيمت و اجرت پست به حساب سياق معين شده و قيمت يك نسخه اخبارنامه (8ز) و اجرت طبع اشتهارنامه و مضامين مفيدة خاص في سطر (4ز)، اجرت طبع اشتهارنامه و مضامين مفيدة عام (معاف).
به جز اين مطالب. اين دو سطر نيز در انتهاي صفحة اول درج گرديده است:
“ هر كسيكه بدون دادن زر قيمت اختبارنامه گرفتن اخبارنامه به ام خود بنه خواهد كرد تا زمانيكه وجه قيمت آن را ادا نكند هميشه قيمت آن به ذمه‏اش محسوب شده هر وقت مطالبه و حساب از او گرفته خواهد شد و وجه موصوله باز هرگز مسترد نخواهد گرديد. “
معمولاً هر شماره مفرح‏القلوب در 12 صفحه چاپ مي‏شد و مندرجات آن عبارت بود از: مقالات مختلف و اشعار و اخبار جهان و اخبار هند و بندر كراچي.
اين روزنامه از حيث چاپ و كاغذ مانند ساير مطبوعات هندوستان، با خط نستعليق و روي كاغذ زرد، منتشر مي‏شد. روي هم رفته اين روزنامه بيشتر از جهت بيان اخبار جهان و هند اهميت دارد و از لحاظ مقالات علمي و ادبي چندان قابل توجه نيست و در حقيقت همان “ اخبارنامه مفرح‏القلوب “ است و از اين نظر شبيه روزنامه‏هاي “ايران“ و “اطلاع“ مي‏باشد.

موجودي : (1287) هـ .ق.