انفجارنور

سوگند به سپيده دم و به شبهاي دهگانه

(قسمت اول)

سال پنجاه و هفت در ميان سالهاي متماديي که بر سرزمين کهن ايران گذشته است، سالي دگر بود. روزهاي آن همه ايّام اللّه بود. شوق مبارزه با رژيمي فاسد و ضد مردمي که بزرگترين افتخار و نقطه اتکايش وابستگي به آمريکا بود همه را برانگيخته و ايران را به سرزمين حماسه ها تبديل کرده بود. مشتهاي گره کرده پير و جوان و زن و مرد اين مرز و بوم نشانه عزم راسخ ملت نجيب و سرافراز ايران براي سرنگوني نظامي بود که در آن انسانيت ، دين و اخلاق حرمت و جايگاهي نداشت. قيام همه جانبه مردم ايران به رهبري فرزانه اي هفتاد و هشت ساله آنچنان آرامش ساحل نشينان را برآشفت که « جزيره ثبات »   قدرت هر گونه تحليل واقعي و برنامه ريزي براي مقابله با امواج خروشان انقلاب اسلامي را از آنان سلب نمود. زمستان پنجاه و هفت نقطه اوجگيري سيمرغ انقلاب و بهمن آن رسيدن به نقطه انفجار بود ، انفجار نور. امروز پس از بيست سال تجربه آزادي ، استقلال و جمهوري اسلامي مردم ما سپاسگزار دلاوراني اند که به رهبري روح خدا به مبارزه با اهريمن استبداد قد راست کردند و مردانه در خون خود تپيدند. باشد که پاسدار خونشان و تداوم دهنده راهشان باشيم.

تصاويري که در پي خواهد آمد روايت گوياي حماسه هاي آن دوران است که از ميان تصاوير موجود در مرکز اسناد مؤسسه مطالعات تاريخ معاصر ايران انتخاب شده است. وضوح و گويايي تصاوير ما را از هر گونه توضيح و تفسيري بي نياز مي سازد.

٢٨٢٧-٧

٢٨٢٥-٧

٢٨٣٩-٧

٢٨٤٥-٧

٢٨٦٢-٧

٢٨٤٣-٧

٢٨٤٠-٧

٢٨٢٣-٧

٢٨٤٦-٧