غلامرضا ازهاري در سال 1288ش. در شيراز متولد    شد. پس از طي تحصيلات ابتدايي و متوسطه در سال 1312 به دانشكده افسري راه يافت. يك سال بعد با درجه ستوان دومي وارد ارتش شاهنشاهي شد و در1316 با ارتقا به درجه سرهنگي به معاونت فرماندهي دژبان مركز منصوب شد. ازهاري در 1328 براي گذراندن يك دوره آموزش عالي به آمريكا اعزام شد پس از بازگشت در سال 1330 دوره يك ساله فرماندهي ستاد را در دانشگاه جنگ طي كرد و به درجه سرتيپي ارتقا يافت.

با شكست دولتهاي متعدد در مقابله با انقلاب، محمدرضا شاه تصميم گرفت با انتصاب يك نظامي به رياست دولت جريان انقلاب را متوقف كند به همين منظور ارتشبد غلامرضا ازهاري را برگزيد نخست وزير جديد در 15 آبان 1357 منصوب شد و همان روز كابينه نظامي خود را معرفي كرد. در اين دولت غلامعلي اويسي به سرپرستي وزارت كار و امور اجتماعي، سپهبد اميرحسين ربيعي به سرپرستي وزارت مسكن و شهرسازي و ارتشبد قره باغي به وزارت كشور منصوب شدند از اقدامات دولت نظامي ازهاري دستيگري نويسندگان جرائد و مطبوعات، بازداشت دولتمرداني چون ارتشبد نعمت نصيري منوچهر آزمون، عبدالعظيم وليان، داريوش همايون غلامرضا نيك پي، اميرعباس هويدا بود.

ازهاري چون ديگر رجال پهلوي انقلاب را باور نداشت چنانچه در 15 آذر 1357 در مجلس سنا اظهار داشت كه سر و صداي شبهاي تهران واقعي نيست بلكه صداي نوار است اين اظهار او را مردم در تظاهرات بعدي با اين شعار پاسخ دادند: “ ازهاري بيچاره بازم بگو نواره، نوار كه پا نداره “.  بي ثمر ماندن تلاشهاي دولت نظامي منجر به تمايل ازهاري براي بركناري از اين پست حساس شد و سرانجام با اين عنوان كه سكته كرده و بيمار است از نخست وزيري كناره گرفت و بلافاصله كشور را ترك و به امريكا رفت. او در واشنگتن اقامت كرد و با هژبر يزداني در تاسيس بانكي در كاستاريكا همكاري نمود ، ولي فعاليت سياسي نداشت . غلامرضا ازهاري  در آبان1380  در ايالات متحده امريكا درگذشت.

 از ازهاري نزديك به 200 برگ سند در زمينه نظامي و خانوادگي در موسسه مطالعات تاريخ معاصر ايران موجود است كه راهگشاي محققان و مورخان مي باشد.